Witam w Nowym Roku! Oby był lepszy! I od razu muszę zacząć od przeprosin, że przez wiele dni było tu pusto, wiem, że nawet nadmiar obowiązków nie usprawiedliwia. Powracam jednak z radością...

Styczeń przyniósł nowe wyzwanie, na antenie Trójki pojawiła się nowa audycja o książkach. Nazwałem ją "Z najwyższej półki", tytuł sam jakoś wpadł do głowy i tak już zostało. Premiera odbyła się w niedzielę, 16 stycznia, o godzinie 19:05 i - gdy przeprosiny mam już za sobą - czas na podziękowania :) Nie spodziewałem się, że aż tyle osób może/chce słuchać opowieści o nowościach, zapowiedziach i wznowieniach o takiej porze. To miłe, że w listach pisali Państwo, że "o książkach nigdy za wiele", mam nadzieję, że z czasem wszystko jakoś się poukłada i przekonają się Państwo do tej propozycji. Gdyby ktoś chciał posłuchać, bo w niedzielę nie miał okazji, wklejam link do strony Trójki, gdzie audycję można odnaleźć: "Z najwyższej półki. Wydanie 1"

W związku z audycją jeszcze jedna informacja - osoby, które otrzymały książki rozdawane w pierwszym wydaniu "ZNP", powinny odnaleźć mejle w swoich skrzynkach. Ale adres działa nie tylko w trakcie programu: ksiazki@polskieradio.pl w każdej sprawie związanej z poruszanymi tematami.
I jeszcze spis wszystkich omawianych tytułów:

Łukasz Saturczak, "Galicyjskość", Lampa i Iskra Boża 2010

Elżbieta Baniewicz, "Erwin Axer. Teatr słowa i myśli", Wydawnictwo Literackie 2011

Ismail Kadare, "Córka Agamemnona", Świat Książki 2011

Hubert Klimko-Dobrzaniecki, "Bornholm, Bornholm", ZNAK 2011

Jean Rolin, "I ktoś rzucił za nim zdechłego psa", Wydawnictwo Czarne 2011 - książka z Trójkowym Znakiem Jakości

William Styron, "Samobójcza runda", Świat Książki 2010

Susana Fortes, "Czekając na Roberta Capę", Świat Książki 2010

Rafał Wojaczek, "Sanatorium", Biuro Literackie 2010


Książka Saturczaka, o której mówiliśmy także w piątkowym porannym Zapraszamy do Trójki w Sylwestra, wzbudza duże emocje. Jednym bardzo się podoba, innych mocno zawiodła, przyszło wiele mejli w tej sprawie, ja jednak proponuję, by Państwo przekonali się sami :) A o tekście Rolina, rzeczy niezwykle ciekawej i bardzo oryginalnej, na "Pozycjach" już wkrótce.


***(książka omawiana w ostatni piątek)

Nakładem wydawnictwa Nisza, tego samego które opublikowało „Pensjonat” Piotra Pazińskiego i debiut Piotra Jagielskiego „Bird żyje”, ukazała się, jeszcze w roku 2010, książka o dość przewrotnym tytule „Gęba w niebie”. Napisał ją, mieszkający w Krakowie, wciąż jeszcze młody, bo 30-letni, choć nie debiutant – Marcin Kiszela, ukrywający się pod pseudonimem Dawid Kain.

Gdyby się nieco dłużej nad przesłaniem książki zastanowić, trzeba przyznać, że wszystko jest w niej przerażające. To jest, pisząc w skrócie, historia, która nie miała prawa się zdarzyć, choć jak wiadomo w życiu niczego nie można do końca przewidzieć. Trafiamy oto, dzięki Kainowi vel Kiszeli, do Krakowa i jest to Kraków dość nam współczesny, Kraków niedalekiej przyszłości, oddany, tak jak i cały nasz kraj – w tej książce, oczywiście – w ręce speców od marketingu, reklamy, tych, którzy potrafią sprzedać wszystko i za każdą cenę. Spotykamy Filipa, jednego z głównych bohaterów tej książki, mistrza w handlu… dewocjonaliami, który na ułożenie włosów wydaje „dwieście zeta z hakiem”, który właśnie rozstał się z dziewczyną, ale właściwie może mieć każdą inną, tak dobre ma o sobie mniemanie i tak dużym cieszy się zainteresowaniem, bo interesy – choć dość ryzykowne – prowadzić umie. W trakcie nieudanej nocnej eskapady trafia nagle do bardzo biednej dzielnicy, gdzie – uwaga! – na wysypisku śmieci poznaje Nowego Mesjasza, czyniącego cuda, potrafiącego znikać i odradzać się. Boga, który chrzci swych wyznawców – jak mówi – węglem, choć naukowcy nie chcą dać mu wiary… i stawiają jednak na fragmenty meteorytu.

To wszystko, co pisze Kain vel Kiszela, to oczywiście groteska. Proszę nawet nie podejrzewać autora o to, że zwariował. On po prostu znakomicie obserwuje nas i kreśli niedaleką przyszłość, przewiduje wygląd świata i przewiduje mody, którym ulegniemy. Że wszystko już będzie można, gdy idzie o stany ludzkiej świadomości, regulować najdziwniejszymi, szybko działającymi tabletkami i preparatami. Że nawet najbardziej intymne sprawy i potrzeby staną się publicznymi. Że staniemy się jeszcze bardziej wulgarni, niż dotychczas – w słowach i w czynach. Że pojawią się „pocieszajki” i „pocieszacze” na telefon, którzy – za drobną opłatą miesięczną, jakieś 300 złotych – zastąpią nam fachową pomoc psychologiczną. Że jeszcze częściej mówić będziemy, że „wszystko to sitwa, wszędzie knują, żeby naszych wysiudać, zabór nowy urządzić, zagrabić hutnictwo, górnictwo i ropę naftową” Że hasło „Ciemny lud wszystko kupi” trafi do encyklopedii. I że łatwo będzie nas omamić wizjami nowych religii, bo staniemy się leniwi jeszcze bardziej niż dotychczas…

Zdarzyło mi się przy książce „Gęba w niebie” wielokrotnie zaśmiać, nawet głośno, ale i zasmucić się zdarzyło. Ja wolałbym jednak, żeby inaczej wyglądała nasza przyszłość, żeby o tym, co myślimy, nie decydowały „głupkowate media”, żeby o tym, czy inteligentna dziewczyna dostanie pracę, nie decydowała liczba bliskich spotkań z silikonem. To smutna przypowieść o tym, jak łatwo dajemy się wodzić na nos i jak łatwo nas, nie tylko mentalnie, przekupić.

Dawid Kain, "Gęba w niebie", Wydawnictwo Nisza 2010

« 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 »

podpis:

mail:

komentarz:

Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Polskie Radio S.A. nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Komentarze zawierające wulgaryzmy (art. 3 Ustawy o języku polskim z dnia 7 października 1999r.), będą usuwane.