Jakow Zak (1913-1976)

Jeden z najwybitniejszych pianistów XX stulecia, którego kariera rozpoczęła się w 1937 roku w Warszawie

 

Piękne zwycięstwo i tryumf [...]. Mazurki, owe tak najbardziej polskie mazurki Chopina, najlepiej, jak się okazuje, zrozumiał, odczuł, grał pan Jakow Zak. [...]. To, co robią palce Zaka, ta ich perfekcja, niespotykana u pianistów innych, może nawet przewyższających Zaka swym talentem [...] musi imponować i – bądźmy szczerzy – zachwycać. [...]. Tą perfekcją, tą absolutną swobodą [...] Zak pobił wszystkich – w opinii jurorów i prawdopodobnie także w opinii wielu słuchaczy.

To fragment opinii profesora Piotra Rytla zamieszczonej w pokonkursowym sprawozdaniu z 1937 roku. Nie przez przypadek Jakow Zak zdobył wówczas nie tylko I nagrodę, lecz także nagrodę Polskiego Radia w postaci srebrnego odlewu maski Chopina za najlepsze wykonanie mazurków. Zak słynął właśnie z ogromnej repertuarowej wszechstronności oraz empatycznego wyczucia różnorodnych idiomów. Zresztą do Konkursu przygotowywał się sam, co pewien czas jedynie konsultując wyniki pracy ze słynnym Henrykiem Neuhausem, swoim opiekunem w Konserwatorium Moskiewskim. Od momentu wielkiego sukcesu osiągniętego w Warszawie, Zak zaczął rozwijać działalność koncertową na wielką skalę. Występował w różnych miastach swojego kraju, po wojnie odbywał tournées artystyczne po wielu krajach Europy oraz obu kontynentach amerykańskich. Do Warszawy powracał w 1955 i 1960 roku, by pełnić honory jurora Konkursu Chopinowskiego. Wówcza zrealizował także poniższe nagrania.

 

Nokturn H-dur op. 32 nr 1

 

Nokturn g-moll op. 37 nr 1

 

Mazurek e-moll op. 17 nr 2

 

Mazurek gis-moll op. 33 nr 1

 

Mazurek f-moll op. 63 nr 2

 

Mazurek cis-moll op. 63 nr 3

 

Grande Valse Brillante F-dur op. 34 nr 3