Martha Argerich na gorąco
Krótka rozmowa nagrana po II etapie VII Konkursu Chopinowskiego w 1965 roku. Królowa fortepianu, która rozpoczynała wówczas swoją błyskotliwą karierę, oczarowuje młodzieńczym wdziękiem i bezpretensjonalną witalnością.W 1965 roku interpretacje Argerich zachwyciły warszawską pubiczność oraz jury połączeniem żywiołowego i niepokornego temperamentu latynoskiego z ogromnym szacunkiem i wyczuciem stylu chopinowskiego. Niezależna natura zwyciężczyni VII Konkursu Chopinowskiego dała o sobie znać po raz kolejny w 1980 roku, kiedy na znak protestu przeciwko wykluczeniu z Konkursu kontrowersyjnego Ivo Pogorelicia, pianistka zbojkotowała dalsze obrady jury. Zawiedzeni mogli poczuć się nawet najbardziej oddani wielbiciele fenomenu Argerich, gdy ponad ćwierć wieku temu artystka zrezygnowała ostatecznie z występów oraz nagrań solowych. Działalność koncertowa oraz kameralistyczna, w szczególności z udziałem młodych talentów–protegowanych królowej fortepianu, szybko przyniosła jednak nie mniej fascynujące owoce.
Polonez As-dur op. 53 i ta sama, jedyna w swoim rodzaju charyzma!
