Maor Melikson w sprawie występów w kadrze Polski zmienia zdanie jak chorągiewka. Tylko czy tego rodzaju zawodnik jest potrzebny naszej reprezentacji?
Pomocnik Wisły Kraków Maor Melikson nie może się zdecydować. Raz
występuje w reprezentacji Izraela, a innym razem - pała miłością do barw
"Biało-czerwonych". Teraz sam już nie wie czego chce.
Wydaje mi
się jednak, że pytanie zasadnicze jakie należy zdać w tej sprawie - to
czy Polska powinna chcieć Meliksona? Oczywiście zawodnik Wisły Kraków ma
podwójne obywatelstwo (matka jest Polką) i z prawnego punktu widzenia
nie ma żadnych przeciwwskazań, aby zagrał w kadrze Franciszka Smudy. Do
tego piłkarsko to kapitalny zawodnik, jak na poziom naszej ligi. Z
drugiej strony - nie można pominąć aspektu moralnego w tej kwestii.
Otóż
kiedy Maor przypomniał sobie o "Biało-czerwonych" barwach? Chronologia
jest prosta - w momencie, gdy Izrael doszczętnie stracił szansę na grę w
mistrzostwach Europy. Jak to oświadczy o takim zawodniku? Jak tego
rodzaju podejście może być tolerowane przez PZPN, czy selekcjonera? Jaką
mamy gwarancję, że jak Maor już wypromuje się na Euro 2012 to nie oleje
swojej nowej ojczyzny albo obrazi się, bo w którymś momencie trener
pozostawi go na ławce rezerwowych?
Oczywiście - wszyscy starają
się zbudować jak najsilniejszą kadrę. Oczywiście - mamy przykłady
naturalizowania rzeszy piłkarzy w innych reprezentacjach. Ale gdzie jest
granica? Przecież to oczywiste, że Melikson, czy Manuel Arboleda, a
kiedyś Roger Guerreiro, czy Emmanuel Olisadebe grali/starali się o
występy dla Polski tylko i wyłącznie ze względu na kasę. Promocja na
międzynarodowym turnieju była dla nich jedynie odskocznią do lepszych
klubów, lepszych kontraktów. Owszem - można wytknąć, że taki Patryk
Małecki też chce się wypromować na Euro. Ale ja wierzę, że każdy
urodzony czy wychowany w naszym kraju zawodnik występy w kadrze traktuje jak coś więcej, niż tylko drogę do powiększenia stanu konta bankowego.
Podobnie ma się sprawa z
piłkarzami o polskich korzeniach, którzy od początku traktowali występy
w "Biało-czerwonych" barwach jako priorytet. Damien Perquis, Ludovic
Obraniak, czy Adam Matuszczyk to zawodnicy, którzy choć całą piłkarską
karierę spędzili w ligach zagranicznych - to jednak nie zapomnieli o swojej ojczyźnie, czy kraju swoich przodków. Inaczej ma się oczywiście sprawa z Eugenem Polanskim,
który od początku chciał występować w reprezentacji Niemiec. Jego
powołanie również budzi mój niesmak.
Wszyscy chcemy by
reprezentacja Polski wypadła na Euro 2012 jak najlepiej. Ale nie możemy
robić tego za wszelką cenę. Taka krótkowzroczność może bowiem naszą
kadrę zgubić. Co pomyślą sobie młodzi zdolni piłkarze znad Wisły, gdy
zobaczą, jak obcokrajowcy rozgrywający 20 porządnych spotkań w Ekstraklasie dostają miejsce w kadrze niemal z automatu? Jak zachowają się kibice, gdy przyjdzie im kibicować multinarodowościowemu zlepkowi ludzi, którzy z kadrą narodową będą wiązali jedynie plany finansowe? Czy chcemy by tak wyglądała reprezentacja Polski?
Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników. Polskie Radio S.A. nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. Komentarze zawierające wulgaryzmy (art. 3 Ustawy o języku polskim z dnia 7 października 1999r.), będą usuwane.