Jury w składzie: Marcin Pospieszalski (przewodniczący), Małgorzata Małaszko-Stasiewicz, Maria Baliszewska, Tomasz Janas, Krzysztof Trebunia-Tutka postanowiło przyznać następujące nagrody:

Grand Prix – Nagrodę ufundowaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w wysokości 10000 PLN i nagrodę specjalną im. Czesława Niemena Agacie Siemaszko i Kubie "Bobasowi" Wilkowi – za kunszt obojga wykonawców

Dwie równorzędne II nagrody Programu 2 Polskiego Radia  w  wysokości po 3000 PLN każda – zespołowi "Babooshki" za świetny dobór  repertuaru zwracający uwagę na wspólne tradycje muzyczne i zespołowi "Sporysz Polska" za bardzo ciekawą adaptację rubata mazurkowego.

Skrzypek Marcin Drabik otrzymuje również Nagrodę Specjalną "Złote Gęśle".

Dwie równorzędne III nagrody Programu 2 Polskiego Radia w wysokości po 2000 PLN każda – zespołowi "Vidlunnia" za nowatorską koncepcję artystyczną przekazu tradycyjnych pieśni i zespołowi "Melodia w Polsce" za poszukiwania i próbę umieszczenia tradycyjnych melodii w nowym środowisku dźwiękowym.

Wyróżnienie finansowe w wysokości po 1000 PLN otrzymuje zespół "Maria Guraievska Ethno Jazz Project" i zespół "Irek Wojtczak – Projekt Region Ludź".

Wyróżnienia dyplomem honorowym otrzymują zespoły: "Widymo", "Meadow Quartet" i "AfroFree".

Jury podkreśla wyjątkowo wysoki poziom XIV Konkursu "Nowa Tradycja". Jury miało ogromną przyjemność obcowania z muzyką wszystkich uczestników Konkursu, a Konkurs nabrał charakteru Festiwalu.                                

Jury składa szczególne podziękowania Ministrowi Kultury i Dziedzictwa Narodowego za ufundowanie głównej nagrody.

Nagrodę Publiczności "Burzę Braw" otrzymuje zespół "Widymo".

Komisja w składzie: Maria Baliszewska, Małgorzata Jędruch-Włodarczyk, Anna Szotkowska, Jakub Borysiak, Piotr Kędziorek, Włodzimierz Kleszcz i Wojciech Ossowski na podstawie nadesłanych nagrań demonstracyjnych, zakwalifikowała do udziału w Konkursie „Nowa Tradycja” następujących wykonawców (kolejność alfabetyczna):

1. Afrofree
2. Agata Siemaszko i Kuba „Bobas” Wilk
3. Babooshki
4. Chwila Nieuwagi
5. Daktari
6. Karolina Skrzyńska
7. Lesja i Muzyky
8. Mariia Guraievska Ethno-Jazz Projectt
9. Meadow Quartet
10. Melodia w Polsce
11. Projekt Region Łódź
12. Sporysz Polska
13. Vidlunnia
14. Widymo

Do udziału w konkursie zgłosiło się 68 wykonawców, z czego 6 nie spełniało wymogów regulaminowych i nie podlegało ocenie.

WYKONAWCY:

Sporysz Polska (Warszawa)

Marcin Drabik - skrzypce
Piotr Hajdukiewicz – saksofon altowy
Piotr Sidor - gitara elektryczna i akustyczna
Jacek Kaliszewski - gitara basowa,
Marcin „Marcel” Piszczorowicz - perkusja

Zespół „Sporysz Polska” powstał w listopadzie 2009 roku w Warszawie. Wykonuje polskie melodie ludowe z różnych regionów kraju. Łączy tradycyjne podejście do melodii ludowych z nowoczesnymi aranżacjami i brzmieniami, nie ograniczając się do jednej konkretnej stylistyki. Można zatem usłyszeć zarówno akustyczne jak i bardzo mocno brzmiące oberki, wiwaty czy polki. Zespół w ostatnim czasie wzbudził zainteresowanie mediów m.in. TVN Warszawa oraz "Trójki" - Polskie Radio, wydał cztero-utworową Epkę oraz zakończył prace nad klipem video do utworu "Ober" ze wspomnianego wydawnictwa. Lider zespołu, skrzypek jest absolwentem Akademii Muzycznej w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Tworzył takie grupy jak heavy-metalowa „Gladius Noctis”, folkrockowa „Racic”, jazzowa „VydziViolki”, uczestniczył w wielu innych projektach m.in. Wiosenna Orkiestra Warszawskiej Jesieni, Shannon, Hoboud. Pozostali członkowie grupy to absolwenci szkól muzycznych i studenci katowickiej Akademii Muzycznej. Współpracują z wieloma artystami i zespołami, również jako muzycy studyjni.

W programie znajdą się m. in. mazurki od Jana Kmity z Przystałowic Małych (Radomskie)

Agata Siemaszko i Kuba „Bobas” Wilk (Chochołów)

Agata Siemaszko – śpiew
Kuba „Bobas” Wilk - gitara

Agata Siemaszko od dziecka śpiewała w zespołach podhalańskich, grała na basach u Krzysztofa Trebuni, występowała z zespołem romskim „Kałe Bała”, współpracowała z wieloma innymi zespołami. Kuba „Bobas” Wilk na stałe współpracuje z zespołami takimi jak „Siwy Dym”, „Rzoz”, „Funky Jam”, stworzył własną grupę „Bo…Band”, prowadzi też studio nagrań „Chabakoovka”. Znają się i przyjaźnią od kilku lat, na scenie zdarzyło im się do tej pory zagrać razem tylko przy okazji współpracy z Teresą Mirgą i jej zespołem Kałe Bała. Jednak nie są związani z tym zespołem na stałe. Agata: „Uczę się języków i kontekstu kulturowego pieśni, które mi się podobają, żeby móc - z jednej strony poczuć się jak ludzie, którzy tę muzykę tworzą, "wejść w ich skórę", a z drugiej strony po to, żeby móc wyobrazić sobie i przypomnieć podobne sytuacje z mojego życia i żeby to, co robię nabrało "prawdziwości" (mimo, że prawdą nigdy nie będzie, bo chcąc nie chcąc jest jedynie moim wyobrażeniem i swoistym symulakrem). Jestem bardzo w stosunku do siebie wymagająca, a największą pochwałą jest dla mnie dobre słowo usłyszane "u źródeł"; od Słowaka, gdy śpiewam po Słowacku, od Cygana, gdy po Cygańsku itd.” Muzyczna przyjaźń dwojga wykonawców zawiązała się w studiu nagraniowym „Chabakoovka”. Podczas jednej z sesji nagraniowych usiedli i zaczęli „bawić się” w przerabianie znanych cygańskich i słowackich, ludowych szlagierów; od tego czasu spotykają się częściej i pracują nad materiałem na płytę; ale bez pośpiechu i z uśmiechem; tak, żeby muzyka nie przestawała bawić, a była przy tym dobrze przygotowana i wykonana.

W programie, we wspólnych aranżacjach:
1. Ko kodoj, ko kodoj / Kto tam?... (pieśń Cyganów Bergitka, Czeskich i Słowackich)
2. Miro pirano /Mój narzeczony (pieśń Cyganów Węgierskich w tłumaczeniu na język Bergitka Roma przez Teresę Mirgę)
3. Te javes bahtalo! /Życzę Ci, żebyś był szczęśliwy!  (muz. i sł. Agata Siemaszko)

Babooshki (Warszawa)

Karolina Beimcik – śpiew, skrzypce
Dana Vynnytska – śpiew
Andrzej Święs – kontrabas
Konrad Zemler - gitara

Babooshki to zespół, który powstał w 2009 roku. Jego podstawę tworzą dwie wokalistki: Polka - Karolina Beimcik i Ukrainka z pochodzenia - Dana Vynnytska. Ich pomysły muzyczne opierają się na bogatej tradycji Kresów Wschodnich. Słowiańskie melodie uzyskują jazzową oprawę, łącząc cechy folkloru z nietypową harmonią. Wszystko to krystalizuje się w akustycznym brzmieniu gitary i kontrabasu, wokalistki zaś pokazują, jak wiele podobieństw zachodzi pomiędzy reprezentowanymi przez nie kulturami. Wspólna płaszczyzna dźwięków pozwala zatem ująć etniczność jako pole różnych energii i indywidualności.
Karolina Beimcik - wokalistka jazzowa, skrzypaczka. Ukończyła Liceum Muzyczne im. Mieczysława Karłowicza w Poznaniu oraz PSJ im. Henryka Majewskiego w Warszawie na wydziale Wokalistyki Jazzowej.  Jej nauczycielami byli wokalista jazzowy Janusz Szrom oraz pianista Bogdan Hołownia. Jest także studentką ostatniego roku kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza.
Dana Vynnytska - wokalistka jazzowa, kompozytor. Absolwentka Lwowskiej Państwowej Akademii Muzycznej im. M. W. Łysenki, w klasie profesora W. Kamińskiego. W 2008 roku Dana Vynnytska została laureatką programu stypendialnego polskiego Ministra Kultury "Gaude Polonia" przeznaczonego dla młodych twórców z krajów Europy Środkowo-Wschodniej.
Wokalistkom towarzyszą muzycy, absolwenci Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej katowickiej Akademii Muzycznej.

Repertuar zespołu stanowią jazzowe interpretacje melodii z różnych regionów Polski, między innymi pieśni biłgorajskich (związanych z polskim pograniczem południowo-wschodnim),
melodii mazurskich czy podlaskich, które wykonywane są przez wokalistki dwujęzycznie.
Muzycy koncentrują się przede wszystkim na wydobywaniu podobieństw pomiędzy polską i ukraińską muzyką ludową. Źródłem inspiracji są dla członków grupy opracowania Oskara Kolberga.

Daktari (Warszawa)

Olgierd Dokalski - trąbka
Mateusz Franczak - saksofon tenorowy
Miron Grzegorkiewicz - gitara
Maciej Szczepański - gitara basowa
Robert Alabrudziński - perkusja

Daktari to prowadzona przez trębacza Olgierda Dokalskiego grupa improwizatorów, znanych z takich projektów jak Plazmatikon, kIRk, 22pm czy How How. Wcześniejsze doświadczenia muzyków obejmują m.in. udział w warsztatach muzyki klezmerskiej Tratwa Muzykantów pomiędzy Sejnami a Nowym Jorkiem, ale też aktywność w zespołach punkowych.
Grupa powstała w 2010 r. w Warszawie. Po raz pierwszy dali znać o sobie warszawskiej publiczności organizując dobrze przyjęte Avant Jam Sessions w klubie Grawitacja; mają też na swoim koncie występ na festiwalu Nowa Muzyka Żydowska 2011.
Chociaż dźwięki Daktari nie kojarzą się bezpośrednio z folkiem, jest to bez wątpienia muzyka ludowa. Kolektyw świadomie czerpie z tej spuścizny, odwołując się przede wszystkim do powiązanych z nią postaw: czerpania radości z improwizacji, dążenia muzyką do sacrum czy też snucia starych jak świat historii. Zamiast odtwarzania dawnych dźwięków, zespół tworzy swoją autorską wizję muzyki ludowej. Daktari to klezmerzy dwudziestego pierwszego wieku.

Na program konkursowy składają się kompozycje własne odwołujące się do muzyki klezmerskiej, łączące ją ze stylistyką noise’u i jazzem. Zespół nawiązuje do niej jak do czegoś zwykłego i codziennego. Po prostu dawna wielokulturowość terenów, na których mieszkają, może działać na wyobraźnię.

W programie (utwory pochodzą z nie wydanego jeszcze albumu „This is the last song I wrote about Jews. Vol 1.”):
1. Pollux
2. Zanussi
3. Afraid of Numbers
4. Tęsknię

Vidlunnia (Poznań)

Malwina Paszek - śpiew, lira korbowa, karimba, karkaby
Weronika Partyka - śpiew, saksofony, duduk
Katarzyna Wesołowska - śpiew, skrzypce
Oliwia Wronikowska - śpiew, syntezatory i brzmienia elektroniczne

Zespół Vidlunnia powstał w Poznaniu w 2010 roku. Nazwa pochodzi z języka ukraińskiego i oznacza „echo”, które ma symbolizować przestrzeń natury i muzyki. Pieśni tradycyjne z Ukrainy, Białorusi i Polski, wyznaczające rytm życia ludzi wsi, stanowią dla nas główna inspirację. Tęsknimy za dawnym brzmieniem muzyki i obrzędowością czasów naszych babć.
Swoją muzyką chcemy przenieść słuchacza do mikrokosmosu tradycyjnej kultury, jednocześnie umiejscawiając ją we współczesnym kontekście. Obok śpiewokrzyku i ludowej stylistyki gry na instrumentach, pojawiają się brzmienia syntetyczne, instrumenty związane z kulturą zachodu wzbogacane instrumentarium z innych kultur tradycyjnych. Vidlunnia zadebiutowała na studenckim festiwalu „Artenalia” w maju 2010r.
Program konkursowy stanowią pieśni tradycyjne z Ukrainy, Białorusi i wschodniej Polski. Instrumentarium nawiązuje do dwóch estetyk: muzyki tradycyjnej i współczesnej.

W programie: 
1. Oj borowaja zjazjulina (trad. ukraińska/ oprac. O.Wronikowska)
2. Korowaj (komp. M. Paszek)
3. Tam w polu wierzba. Popod sadejkiem (trad. lubelskie/ oprac. M.Paszek, O. Wronikowska)

Melodia w Polsce (Aleksandrów)

Sławomir Niemiec - skrzypce
Iwona Szymanowska - cymbały wileńskie
Julia Biłat - wiolonczela
Małgorzata Pietroń - wiolonczela, altówka
Paweł Nowicki - baraban, hapi drum

Zespół „Melodia w Polsce” powstał pod koniec 2007 roku w gronie trójki studentów kulturoznawstwa UMCS w Lublinie; Iwony Szymanowskiej (cymbały wileńskie), Pawła Nowickiego (instrumenty perkusyjne) i Sławomira Niemca (skrzypce, piano). We wrześniu 2010 roku do zespołu dołączyła Julia Biłat (wiolonczela), a pod koniec marca pojawiła się w zespole... druga wiolonczelistka, Małgorzata Pietroń (wiolonczela, altówka).
Grupa nawiązuje do muzyki źródłowej różnych regionów Polski, ale w szczególności skupia się nad spuścizną muzyczną okolic Biłgoraja, zachowaną w postaci nagrań legendarnej już Kapeli Braci Bździuchów z Aleksandrowa, której skrzypek, Franciszek Bździuch, był pradziadkiem Sławomira Niemca. Zespół czerpie też z bogactwa muzyki tradycyjnej regionu Suwalszczyzny i Wileńszczyzny, a czasem nawet sięgające swym rodowodem Bliskiego Wschodu.
Autorem aranżacji jest Sławomir Niemiec, a one powstawały pod wpływem bardzo różnych inspiracji: muzyką Philipa Glassa, Steve’a Reicha, Freda Fritha, a nawet Antonio Vivaldiego i U2. Z drugiej strony są to przecież aranżacje bazujące na muzycznej tradycji. Dlatego repertuar „Melodii w Polsce” jest próbą interpretowania muzyki źródłowej przez pryzmat współczesności, różnych stylów muzycznych. Najważniejsza jest bliskość pulsu muzyki źródłowej, niezwykłego języka opowiadania o świecie.
Zespół brał udział w X Taborze w Szczebrzeszynie, uczestniczył w 44. Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym, jest laureatem 20. Mikołajek Folkowych w Lublinie (I nagroda, nagroda w postaci studia nagraniowego, Nagroda Publiczności).

W programie:
1. Melodia do posłuchu (na podstawie utworu z repertuaru Kapeli Braci Bździuchów z Aleksandrowa. Ar. i komp. – S. Niemiec i P. Nowicki)
2. Suwany (na podstawie utworu z repertuaru Kapeli Braci Bździuchów z Aleksandrowa. Ar. i komp. – S. Niemiec)
3. Majdaniak (na podstawie utworu z repertuaru Kapeli Braci Bździuchów z Aleksandrowa. Ar. i komp. – S. Niemiec)

Mariia Guraiewska Ethno-Jazz Project (Katowice)

Mariia Guraievska - śpiew
Mateusz Szczypka - gitara elektryczna
Michał Kapczuk - kontrabas
Sebastian Kuchczyński - perkusja 

Mariia Guraievska należała do wokalnego, folkowego zespołu „Ladowyci” /„Ладовиці” (Chmielnick, Ukraina)/. Zespół był laureatem festiwali i konkursów na Ukrainie. Repertuar budował w oparciu o własną dokumentację tradycyjnych pieśni i tańców na Podolu.
Obecnie, wokalistka aktywnie współpracuje z polskimi muzykami jazzowymi. Koncertuje z własnym Ethno-Jazzowym Projectem w Polsce (Pszczyna, Żory, Chorzów, Katowice).
Ukraińska wokalistka w oryginalny sposób okiełznała język jazzu by wpleść w niego elementy ludowej muzyki wschodnich kresów Rzeczypospolitej - Ukrainy - kraju, którego naród przez wieki istniał na styku kultur muzułmańsko-prawosławnego Wschodu i katolicko- protestanckiego Zachodu.
Inspiracje tymi jakże bogatymi i zarazem skrajnymi kulturami pobrzmiewają echem w pełnych zadumy acz nie pozbawionych energii oryginalnych kompozycjach wokalistki.
Repertuar jest połączeniem ludowych ukraińskich piosenek z jazzem, a jego autentyczność podkreśla wykorzystanie techniki „białego głosu” i tradycyjnych manier wykonawczych.

W programie:
1. Zozula  (trad. ukraińska / oprac. M. Guraievska)
2. Oj chodyt son (trad. ukraińska / oprac. M. Guraievska) 
3. Bereza  (trad. ukraińska / oprac. M. Guraievska) 
4. Rusałki (trad. /oprac. M. Guraievska)   

Irek Wojtczak – Projekt Region Ludź (Sopot)

Ireneusz Wojtczak - saksofony, klarnet basowy, flet poprzeczny
Tomasz Ziętek - trąbka, laptop,
Piotr Mania - fortepian, rhodes piano,
Kuba Staruszkiewicz - perkusja,
Patryk Stachura – gitara basowa

Muzyczny projekt Irka Wojtczaka to ukłon w stronę tradycji i muzyki polskiej. To muzyczna podróż przez Region Łódzki, w której rolę przewodnika grają melodie przodków Wojtczaka. Muzykę cechuje ogromna różnorodność stylistyczna, bogata paleta dźwięków. W hołdzie dla korzennych oberków i kujawiaków nagrano jazzowe improwizacje, elektroniczne pastelowe krajobrazy, melodeklamacje, klasycyzujący fortepian i afrykańskie rytmy.
Irek Wojtczak - multiinstrumentalista, wirtuoz saksofonu, improwizator, kompozytor, aranżer.
Urodzony w Łodzi, mieszka w Sopocie. Znakomicie wpisał się w trójmiejską scenę muzyczną
udzielając się w wielu zespołach jako lider, sideman czy gość specjalny. Wziął udział w
specjalnym projekcie Polish Brass Ensemble feat. Dave Douglas. Koncertował z Fonda/Stevens Group. Nagrywa(ł) i koncertował m.in. z Tymański Yass Ensemble, Outlook Quartet, Duostany, Freeyo. Gościnnie nagrywał z Przemkiem Dyakowskim (Złota Płyta za album “Melisa”), Ścianką, Pink Freud, Groovekojadem, Tomek Sowiński Collective Improvisation Group, Ajagore oraz Wojtek Mazolewski Quintet.
Irek do projektu zaprosił swych przyjaciół: Tomka Ziętka (trębacza, multiinstrumentalistę, producenta znanego z długoletniej działalności w trio Pink Freud, lider Loco Star, muzyka D4D oraz JazzOut), Piotra Manię (pianistę, laureata Fryderyka za autorską płytę “Pearl”, współpracującego stale m.in. z Leszkiem Możdżerem), Kubę Staruszkiewicza (perkusistę Pink Freud, współpracującego z Marią Peszek, Foxem, Olo Walickim, Polish Brass Ensemble, JazzOut, Tymański Yass Ensemble i innymi) oraz Patryka Stachurę (basistę znanego m.in. z występów z glenSKIII, Vo.kool.ski, orkiestrą Adama Sztaby i in.).

W programie:
1. Owczarek (trad./oprac. I. Wojtczak, T. Ziętek)
2. Duduś moja Duduś (trad./oprac. I. Wojtczak)
3. Ober (trad./oprac. I.Wojtczak)
4. Kolebany (trad./oprac. I. Wojtczak, T. Ziętek)

Karolina Skrzyńska (Gliwice)

Karolina Skrzyńska - śpiew, skrzypce, bodhran
Urszula Stosio - gitary
Maciej Szczyciński – kontrabas
Mateusz Gurgul - akordeon

Karolina Skrzyńska – wokalistka, kompozytorka, autorka tekstów z zamiłowania, skrzypaczka i bębnistka z konieczności. Studentka Teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Laureatka m.in. 46 Studenckiego Konkursu Piosenki w Krakowie, „OFPA”  w Rybniku. Uczęszczała do Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia w Gliwicach, gdzie uczyła się w klasie skrzypiec i śpiewu. Miłośniczka muzyki etnicznej, orientalnej. Stale współpracuje z Urszulą Stosio, gitarzystką, znakomicie posługująca się również takimi instrumentami jak saz czy lutnia oud. Ona również jest kompozytorką i zajmuje się aranżacją. Edukację rozpoczęła w olsztyńskiej Państwowej Szkole Muzycznej II st. w klasie gitary, kontynuowała w Krakowskiej Szkole Muzyki Jazzu i Muzyki Rozrywkowej, uczestniczyła w licznych warsztatach mistrzowskich. Obecnie podjęła również intensywną współpracę z zespołem Karpaty Magiczne. Dobrze się czuje w różnych stylach muzycznych, od jazzu, poprzez hard-rock, funky aż po folk.   
Karolina Skrzyńska swoją muzykę nazywa głosem natury, lasu i ziemi. Wspólnie z gitarzystką Urszulą Stosio starają się w swojej twórczości wykraczać poza kanony stylów i teorii muzycznych gatunków. Siła ich melodii wynika z połączenia etnicznych inspiracji, słowiańskiej wrażliwości i folkloru.  Autorskie teksty czerpią głęboko z mądrości pradziadów i ludowych porzekadeł lecz ubrane są w poetycka formę.
„To po prostu muzyka, która nam wszystkim gra w sercu. Ja lubię ją nazywać muzyką lasu, ziemi. O tym też staram się pisać teksty. Poprzez melodię i słowa staram się odpowiedzieć słuchaczowi i sobie na pytanie o kondycję współczesnego człowieka.” /Karolina/

W programie:
1. Hej w oddali (sł. K.Skrzyńska, muz. i oprac. K. Skrzyńska i U. Stosio)
2. W bruku (sł. K.Skrzyńska, muz. i oprac. K. Skrzyńska)
3. Przedwiośnie (sł. K.Skrzyńska, muz. i oprac. K. Skrzyńska i U. Stosio)
4. Moje smutki, moje żale (sł. K.Skrzyńska, muz. i oprac. K. Skrzyńska i U. Stosio)

Widymo (Sanok)

Monika Wolańska, Susanna Jara, Katarzyna Glinianowicz, Paulina Ciury, Natalia Małecka, Ewa Pacławska, Ksenia Długosz, Aleksandra Rózga, Marianna Jara

„Muzyka ludzi z Gór Słonych na głosy i historie o tym, co było i co się staje. Taka
muzyka, żeby usłyszeć i opowiedzieć, a tam, gdzie tajemnica, urwać w pół dźwięku...
Świat zaklinamy wielogłosem osobowości, kultur i obrządków. Widymo, bo wiedamy,
wiemy, że sztuka rodzi się w spotkaniu”. /M.Jara/
W 1999 roku Marianna, Kasia, Iwonka i Ewa spotkały się aby śpiewać, wkrótce dołączyły inne. Od tamtego czasu zaśpiewały setki koncertów w różnych miejscach Polski i poza granicami kraju. Dwukrotnie brały udział w Mikołajkach Folkowych, w 2005 roku znalazły się w gronie laureatów (III nagroda). Uczestniczyły w VIII Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja".  

W programie pieśni Karpat w opracowaniu Marianny Jary:
1. Zo z misteczka – (rusnacka)
2. Buk (huculska)
3. Barwinec (południowo-polska)
4. Biły dyń (zakarpacka)
5. Kateryna (bojkowska)
6. Byjte nia (łemkowsko-rusnacka)
7. Oj na Jana (wiązanka bojkowska)

Afrofree (Tarnów)

Joanna Ważna-Pociask – flety
Piotr Pociask - gitary, looper, kompozycje
Tomasz Ożóg – puzon
Michał Król – saksofony
Adam Tadel – gitara basowa
Robert Sztorc - instr. perkusyjne

Zespół tworzą absolwenci i studenci akademii muzycznych w Krakowie i Katowicach. Zespół debiutował  na 3rd Tarnów International Jazz Contest. Obecnie przygotowuje się do nagrania
płyty.
„Pomysł na stworzenie muzyki bazującej na melodiach ludowych, które często słyszałem w dzieciństwie, na różnych rodzinnych imprezach zaistniał w mojej głowie wiele lat temu. Długo dojrzewał i w momencie, kiedy skrzyżowały się moje drogi z pozostałymi członkami AfroFree ujrzał światło dzienne. Powstały wtedy takie utwory jak inspirowane polką z Podkarpacia „Polo się Ropczyce”, „Pije Kuba…”, czy „Smutna dola kawalera” oraz inne. Wszystkie są utrzymane w stylistyce afro-latynoskiej z charakterystyczną dla zespołu polimetrią i niesymetryczną metryką. Natomiast utwór „Harnasie” powstał jeszcze dla zespołu The Stream, a inspiracją była muzyka Karola Szymanowskiego, którego twórczość poznałem głębiej przygotowując się do konkursu wiedzy o kompozytorze z Tymoszówki w średniej szkole muzycznej.
Wszystkie utwory, to tylko przestrzeń, którą wypełniają pozostali muzycy zespołu. Wspólnie muzykując i improwizując sprawiając, że muzyka zespołu brzmi wciąż inaczej.
AfroFree debiutował na festiwalu 3 TIJC grając wtedy bez basisty, co było wynikiem poszukiwań świeżego i innego brzmienia. Po pewnym czasie do zespołu dołączył jednak basista, który zastąpił jednego perkusjonistę.” /Piotr Pociask/

W programie:
Polo się Ropczyce (trad. Podkarpacie/oprac. zespół)
Pije Kuba do Jakuba (trad./oprac. zespół)
Harnasie (trad. Podhale/K.Szymanowski/oprac. zespół)  

Chwila Nieuwagi (Rybnik)

Martyna Kuczera - śpiew
Andrzej Czech – gitara
Piotr Kotas - fortepian
Rafał Kierpiec - kontrabas
Bartek Plewka - perkusja, perkusjonalia

Zespół Chwila nieuwagi to rybnicka grupa, która zrodziła się z prawdziwej potrzeby muzykowania. Zainicjowana przez duet gitarowo-wokalny, dziś koncertuje w całej Polsce w poszerzonym składzie (z fortepianem, kontrabasem i perkusją). Różnorodne inspiracje każdego z muzyków powodują, że w bogatym repertuarze grupy pobrzmiewają echa jazzu, folku, muzyki irlandzkiej, bluesa, a nawet latino. Wspólnym mianownikiem jest poezja, z której zespół czerpie pełnymi garściami, nie unikając również śpiewania tekstów własnych. Głos wokalistki określany przez dziennikarzy muzycznych jako charyzmatyczny i hipnotyzujący wraz z nietuzinkowym połączeniem muzyki z tekstami poetów: Leśmiana, Kasprowicza, Konopnickiej, Tuwima, ks. Twardowskiego itd. powoduje, że zespół ma na swoim koncie wiele nagród zdobytych na festiwalach, takich jak: Festiwal Piosenki Poetyckiej im. Wojtka Belona w Busku-Zdrój, Poetycka Dolina w Warszawie, Wrocławski Przegląd Piosenki Studenckiej, Muzyczna Zohylina w Bukowinie Tatrzańskiej, Łódzka YAPA, Lochowisko w Toruniu, Zimowa Giełda Piosenki w Opolu i innych.

W programie konkursowym znajdą się autorskie utwory Chwili Nieuwagi, w tym  kompozycje do tekstów poetów polskich . Utworem w pełni autorskim jest „Pedziała mi matka” inspirowany kulturą śląską, napisany w gwarze, zwracający się ku korzeniom ludowej śląskiej muzyki (ballad XIX-wiecznych) zapomnianej niestety na rzecz tzw. szlagierów granych w rytm walczyka.

W programie:
1. Pedziała mi matka (sł. i muz.: M. Kuczera i A. Czech)
2. A kiedy mi przyjdzie (sł. Maria Konopnicka, muz. M. Kuczera, A. Czech, Ł. Czech)
3. Dzwony (sł. Maria Konopnicka, muz. M. Kuczera, A. Czech, Ł. Czech)
4. Od ostatniej niedzieli" (sł. Jan Kasprowicz, muz. M. Kuczera i A. Czech)

Meadow Quartet (Sopot)

Marcin Malinowski - klarnet,
Michał Piwowarczyk – altówka
Piotr Skowroński - akordeon
Jarosław Stokowski - kontrabas

Meadow Quartet powstał w 2009 roku w Gdańsku. Pierwsze próby odbywały się w gdańskiej Akademii Muzycznej. To próba stworzenia płaszczyzny dla ścierających się wpływów: współczesnej kameralistyki, jazzu, muzyki improwizowanej, muzyki filmowej oraz fundamentalnego spoiwa – tradycyjnej muzyki żydowskiej. To w końcu próba podążanie ścieżką, które wymyka się prostym klasyfikacjom stylistycznym. To również czterech znakomitych instrumentalistów, każdy specjalizujący się w innym z w.w. gatunków, ale przede wszystkim to cztery współdziałające muzyczne osobowości.
W programie znajdą się utwory zarejestrowane na płycie „Meadow Quartet”, spośród których część stanowią inspirowane tematami muzyki klezmerskiej, ale w znacznej mierze są to kompozycje zespołu.

Lesja i Muzyky (Goleniów)

Lesja - śpiew, skrzypce
Maciek ”Bosy” Marcinkowski - saksofon, klarnet, sopiłka, drumla
Kacper Trębacz - akordeon
Irek Leciejewski - gitara
Łukasz Szczepaniec - gitara basowa
“Cygan” - perkusja

Zespół “Lesja i Muzyky” powstał w listopadzie 2010 r. z inicjatywy wokalistki pochodzącej ze Lwowa, od kilku lat mieszkającej w Polsce i muzyków ze Szczecina. Repertuar zespołu tworzą ludowe pieśni ukraińskie zaaranżowane przez muzyków zespołu, którzy otworzyli serca, by oddać piękno i emocje w nich zawarte. Każdy z członków formacji ma swoje doświadczenie, wykształcenie i historię, lecz to nie jest tu najważniejsze. Razem grają od niedawna, więc jako grupa osiągnięć nie mają. Obecnie są w trakcie nagrywania materiału na płytę. Chcą grać koncerty, żeby podzielić się swoją muzyką. Jeden z przyjaciół zespołu, po wysłuchaniu pierwszych nagrań spontanicznie napisał słowa, które są dla nich największą nagrodą:
"…siłą tego zjawiska jest delikatność, ale ta, która ma w sobie coś z żaru wchłaniania oraz chwil ulotnych, które zostawiają piękne zapachy swojej obecności. Muzyka pełna wschodniej nostalgii, nieujarzmionej przestrzeni, w której chciałoby się ukryć chociażby część własnej tajemnicy. Oni nam opowiadają o wymiarach z pozoru poznanych, ale jednak zaskakują aranżacją i zmiennością. Jedno jest pewne - wewnętrzne przekonanie, że mamy tutaj do czynienia z dojrzałym zespołem, świadomie i z wrażliwością „mieszającym” dźwiękami dwóch narodów. Głos? On jest tak wciągający, że aż niebezpieczny. Wywołuje proces, który szczególnie przy partiach wolniejszych, można nazwać opowieścią nocną. Zanurzanie się w nim przypomina fragmenty powstające w życiu po sytuacjach burzliwych i naznaczonych sporą dawką emocjonalności. Mimo tego jest jak kojąca rozmowa z najbliższymi, ciszą, w której słychać niezapisane nigdy wcześniej słowa i myśli”.

W programie:
1.Jakby meni czerewyky (trad./oprac. zespół)
2.Dobryj weczir diwczyno (trad./oprac. zespół)
3.Wesnianyj tryptyk: (trad./oprac. zespół)
Werbowaja doszczeczka
Wyjdy, wyjdy Iwanku
Oj pryjszla wesna