Reżyserzy dźwięku
Andrzej Maria Solczak ukończył reżyserię dźwięku w Akademii Muzycznej w Warszawie (dypl. 1969). Jeszcze w czasie studiów (1968) podjął pracę w Polskim Radiu, w Dziale Realizacji Małych Form, na stanowisku realizatora dźwięku. Od 1975 przez 20 lat dla radiowej Redakcji Nagrań, reżyserował nagrania i rejestrował ważne wydarzenia muzyczne w kraju. W 1995 przyjął funkcję kierownika Wydziału Transmisji w Dyrekcji Produkcji Radiowej (pełni ją do dziś). Przez pierwsze siedem lat pracy zajmował się nagraniami muzyki rozrywkowej poszukując dla niej nowych konwencji brzmieniowych. Wprowadzał nowe wówczas technologie realizacji nagrań
tj. wieloślad i stereofonię. Współpracował z "Radiowym Studiem Piosenki" dokonując premierowych nagrań piosenek wiodących wykonawców z tego okresu takich, jak Marek Grechuta, Łucja Prus, Ewa Bem z grupą Bemibek, Maryla Rodowicz (Ballada wagonowa,
Ja z podróży, Małgośka, Damą być, Sing - sing), Krystyna Prońko, Skaldowie (Zwierzenia wiejskiego listonosza, Siedzę na dworcu w Kansas City, W żółtych płomieniach liści), Andrzej Zaucha. Jednocześnie realizował sesje nagraniowe dla "Młodzieżowego Studia Rytm". W wyniku tej wsółpracy powstało wiele nagrań m.in. zespołów "ABC", "Dwa plus Jeden", "Niebiesko-Czarni", "Andrzej i Eliza", "Czerwone Gitary","Jamble" oraz romanse rosyjskie w wyk. Czesława Niemena. Dla redakcji "Studio Jazzowe Polskiego Radia" zarejestrował produkcje czołówki polskich jazzmanów (Jan Ptaszyn Wróblewski, Wojciech Karolak (Grand Standard Orchestra), Zbigniew Namysłowski, Tomasz Stańko, Jan Jarczyk, Adam Makowicz, Urszula Dudziak i Michał Urbaniak, NOVI Singers). Prócz tego w swoim dorobku posiada nagrania wielu piosenek takich twórców jak Adam Sławiński, Wojciech Trzciński, Władysław Szpilman, Jerzy Wasowski, Jeremi Przybora, Wojciech Młynarski, wykonywanych przez Irenę Santor, Jerzego Połomskiego, Violettę Villas, Krzysztofa Krawczyka i innych.
Nagrywał również muzykę filmową, w tym m.in. muzykę Andrzeja Kurylewicza do seriali telewizyjnych Polskie drogi i Lalka. Realizował też dźwięk do programów telewizyjnych i telewizyjno-radiowych z cyklu "Stereo i w kolorze" z udziałem wybitnych artystów.
Po 1975 roku Andrzej Solczak skupił się w głównej mierze na nagraniach muzyki poważnej - kameralnej: solistycznej (Witold Małcużyński, Wanda Wiłkomirska, Andrzej Kulka, Roman Jabłoński, Krzysztof Jakowicz, Elżbieta Chojnacka, Jerzy Marchwiński, Teresa Żylis-Gara, Andrzej Hiolski, Stefania Woytowicz, Ewa Podleś, Urszula Kryger) i zespołowej (m.in. Kwartet Wilanów, Kwartet Mistrzów). Współpracował
z Polską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Polskiego Radia w Warszawie i Orkiestrą i Chórem PR w Krakowie, z którymi dokonał wielu nagrań najwybitniejszych polskich śpiewaków: Haliny Łukomskiej, Krystyny Szostek-Radkowej, Kazimierza Pustelaka, Edmunda Kossowskiego, Teresy Wojtaszek-Kubiak, Bożeny Betley-Sieradzkiej. Pracował z wybitnymi dyrygentami takimi, jak Jan Krenz (m. in. Krzesany Wojciecha Kilara, nagranie nagrodzone na Trybunie Kompozytorów w 1975), Stanisław Wisłocki (nagrania utworów oratoryjnych: Giovanni Pergolesi - Stabat Mater, Johannes Brahms - Deutsche Requiem, Gioacchino Rossini - Petite Messe Solenne, Gabriel Fauré - Requiem, Robert Schumann - Raj i Peri), Jacek Kasprzyk, Andrzej Straszyński, Jerzy Maksymiuk, Andrzej Markowski, Witold Rowicki, Antoni Wicherek.
Oprócz nagrań studyjnych rejestrował liczne koncerty rozrywkowe i klasyczne, Festiwale Piosenki w Opolu i Sopocie w latach 1970-80, Kołobrzegu (1970-76) oraz Zielonej Górze stale udoskonalając przy tym technologię realizacji dźwięku imprez tego rodzaju. Również dokonywał rejestracji i transmisji znaczących imprez muzycznych z muzyki klasycznej, jak
I Festiwal Muzyki Krzysztofa Pendereckiego (Kraków 1979), festiwale "Warszawska Jesień", festiwale monograficzne w Filharmonii Poznańskiej (Ludwiga van Beethovena, Johannesa Brahmsa, Piotra Czajkowskiego), chóralne np. w Hajnówce, Częstochowie, w Legnicy oraz konkursów,
m.in. Pianistycznego im. Fryderyka Chopina, Wokalnego im. Stanisława Moniuszki, Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego. Opracowywał przy tym założenia technologiczne transmisji z relacji konkursowych.
W ostatnich latach Andrzej Solczak poszerzył zakres swojej pracy o formy słowno-muzyczne. Należą
do nich bajki: Pchła Szachrajka, Lis Witalis, Cyrk Giuseppe oraz spektakle: 14-godzinny Maraton z Panem Tadeuszem Mickiewicza z udziałem największych polskich aktorów, Wesele Stanisława Wyspiańskiego, Norwid bezdomny - Bal z muzyką Zygmunta Koniecznego, Myśli różne wg Ignacego Krasickiego, operę radiową Balladyna wg Juliusza Słowackiego, Nie-Boska Symfonia - spektakl na motywach Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego.
Brał czynny udział w przekazach dźwiękowych z Pielgrzymek Ojca Św. do Polski (1997, 1999, 2001).
Ma w swoim dorobku szereg nagrań płytowych m.in. Pieśni Moniuszki, Karłowicza i Szymanowskiego
w wykonaniu Urszuli Kryger i Katarzyny Jankowskiej- Borzykowskiej - nagroda Fryderyk 2002, oraz wspomniane już: Maraton z Panem Tadeuszem (Live, album 12-płytowy), Balladyna - opera radiowa, Pchła Szachrajka, Nie-Boska Symfonia.
Wieloletnie doświadczenia warsztatowe Andrzeja Solczaka, związane z organizacją pracy podczas realizacji dźwiękowych przekazów "na żywo" różnych gatunków muzycznych, owocują obecnie doskonaleniem metod działania ekip transmisyjnych Polskiego Radia oraz projektowaniem nowoczesnych technologii pracy w tej dziedzinie. Od kilku lat bierze udział w szkoleniu dziennikarzy
w zakresie prawidłowego stosowania urządzeń reporterskich, a także przygotowujące ich do pracy
w cyfrowych systemach dźwiękowych oraz prowadzi warsztaty realizacyjne z dziedziny techniki mikrofonowej w różnych systemach, w tym również wielokanałowych.
W 2000 został uhonorowany przez Polskie Radio nagrodą "Złoty mikrofon" przyznaną w dziedzinie reżyserii dźwięku i wdrażania nowych rozwiązań warsztatowych.