GOŚCIE FESTIWALU „NOWA TRADYCJA 2012”
ČAČI VORBA (Polska/Ukraina)
to grupa specjalizująca się w żywiołowej mieszance muzyki cygańskiej, karpackiej oraz bałkańskiej. Zespół serwuje akustyczną fuzję muzyki etnicznej, jazzu, nowoczesnej bałkańskiej muzyki weselnej oraz innych gatunków wykonywaną na tradycyjnych akustycznych instrumentach, zaskakując błyskotliwymi połączeniami w stylu "bałkańskiego twista", czy "rumuńskiego rock'n'rolla". Ze swoją charyzmatyczną wokalistką i wirtuozką skrzypiec Marią Natanson, która jako 15-latka porzuciła szkołę muzyczną i rodzinny dom, udając się w góry w poszukiwaniu żywej muzyki cygańskiej i karpackiej, Čači Vorba odniosła w ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy duży międzynarodowy sukces. Zachodnioeuropejska prasa gatunku world-music okrzyknęła grupę mianem „jednego z najdoskonalszych i najbardziej dynamicznych zespołów folkowych z Europy Wschodniej ostatniego czasu” (Songlines, Wlk. Brytania), zaś berlińska reedycja ich debiutu płytowego „Szczera Mowa” (Oriente Musik, 2010) otrzymała m.in. „Nagrodę Niemieckich Krytyków Fonograficznych”, brytyjskie „Songlines' Top of the World Album” oraz szwedzką „Lira Gillar”. Portal Folk24.pl zaliczył krążek do 10 najważniejszych polskich albumów folkowych minionej dekady. Nowy album „Tajno Biav — Secret Marriage» (Oriente Musik, 2011) spotykał się z entuzjastycznym przyjęciem dziennikarzy i fanów z Europy i Ameryki. Čači Vorba ma na koncie ponad 200 koncertów w 11 krajach. Seria tegorocznych koncertów promujących nową płytę odbywa się pod znakiem „Tajno Biav Tour 2012”.
Wykonawcy:
Maria Natanson – śpiew, skrzypce, kabak keman
Paweł Sójka – akordeon
Piotr Majczyna – gtara, bouzouki, mandola
Lyubomyr Ishchuk – darbuka, dombek, daf, bouzouki, łyżki
Robert Brzozowski – kontrabas
www.cacivorba.pl, www.facebook.pl/cacivorba
Się Gra i Jarosław Adamów
Jarosław Adamów. Muzyk pochodzący ze Stalowej Woli. Ukończył Akademię Muzyczną w Łodzi. Karierę folkową rozpoczął w zespole Się Gra inspirującym się muzyką bałkańską, żydowską i polską. Wraz z tym zespołem Adamów nagrał płytę "Się Gra" w studiu Polskiego Radia im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie i zdobył I nagrodę na I Festiwalu Polskiego Radia "Nowa Tradycja". W 1998 roku grupa wystąpiła jako reprezentant Polskiego Radia na Festiwalu Folkowym Europejskiej Unii Radiowej w Portoroż w Słowenii. Nagrana przez Się Gra płyta otrzymała tytuł Folkowego Fonogramu Roku 2000.
W 2002 - jako Jarek Adamów - zaczął realizować własne projekty muzyczne. Na V Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia "Nowa Tradycja" w 2002 roku wraz z Markiem Durdą otrzymał II nagrodę “za wykonywane w ciekawy i oszczędny sposób, archaiczne pieśni dziadowskie z towarzyszeniem liry korbowej”. W repertuarze znalazły się też jego własne kompozycje inspirowane głównie polskim i żydowskim folklorem muzycznym.
Opracował i wykonuje muzykę do spektaklu "Tajbełe i demon" (w reżyserii Tomasza Pietrasiewicza, aktor - Witold Dąbrowski ), powstałego w “Ośrodku Brama Grodzka Teatr NN" w Lublinie w 2002.
Brał również udział w instalacji „Kosmos” Teatru w Gardzienicach, jako muzyk grupy rekonstruującej tańce antycznej Grecji (prowadzonej przez Dorotę Porowską i Elżbietę Rojek).
W 2003 roku nagrał solową płytę "Songs of the Medieval Polish Bards", na której znalazło się dziewięć utworów inspirowanych folklorem żydowskim i polskim. Adamów gra na niej na klarnecie, lirze korbowej, bębnie, sopiłkach oraz śpiewa. Płyta zdobyła III miejsce w konkursie Folkowy Fonogram Roku 2003 organizowanym w ramach VII Festiwalu "Nowa Tradycja".
W 2011 roku druga płyta zespołu Się Gra – “Memories of the Stone” została laureatem konkursu “Folkowy Fonogram Roku” organizowanego przez Polskie Radio.
Obecnie Jarek Adamów przygotowuje do wydania : swoją drugą solową płytę, w której gra na lirze korbowej, klarnecie, sopiłce, bębnie basowym, oraz śpiewa dawne ballady dziadowskie i materiał muzyczny nagrany wspólnie z Marcinem Kozakiem – w przeszłości muzykiem zespolu - Kapela ze wsi Warszawa.
Mostar Sevdah Reunion (Bośnia/Holandia)
Mostar Sevdah Reunion to grupa która powstała pod koniec lat 90. a jej głównym celem wówczas była promocja bośniackiego gatunku „sevdalinka”. To tradycyjny styl, którego źródła sięgaja trzystu lat. Nazwa pochodzi z języka arabskiego i oznacza w wolnym tłuamczeniu miłość, pożądanie lub ekstazę. W roku 2000, krótko po sukcesie swojego debiutanckiego albumu artyści rozpoczęli międzynarodową karierę. Występowali m.in.: na słynnym Nice Jazz Festival gdzie prezentowali tzw. bałkański blues pomiędzy takimi gwiazdami amerykańskiego bluesa jak: B.B.King, Van Morrison, Dr. John, Bill Wyman, Keb Mo, oraz Marva Wright. Pięć lat poźniej członkowie zespołu Mostar rozpoczęli współpracę z wielkimi gwiazdami romskiej muzyki: Ljiljana Buttler, Saban Bajramovic, Esma Redzepova, Boban Markovic, Naat Veliov... to nazwiska które na trwałe przeszły do historii bałkańskiej muzyki. Ze wszystkimi tymi artystami Mostar przez lata nagrywał kolejne albumy, stając się jednym z najważniejszych i najciekaszych zespołów wykonujacych muzykę bałkanską na świecie.
Ich ostatni album “Café Sevdah” ukazał się w roku 2007 nakładem wydawnictwa Snail Records. Na płycie tej zespoł zaprosił do wspópracy kolejną znakomitą bośniackiego artystę - Nermina Alukicia Cerkeza. Podczas koncertu na Festiwalu Nowa Tradycja 2012 na scenie z zespołem gościnnie wystąpi laureatka Grand Prix 2011 – Agata Siemaszko.
Wykonawcy:
Nermin Alukic – śpiew, gitara klasyczna
Gabrijel Prusina – fortepian
Ivan Radoja – skrzypce
Milic Petrovic – gitara
Sandi Durakovic – gitara
Marko Jakovljevic – gitara basowa
Senad Trnovac – perkusja
Gościnnie:
Agata Siemaszko – śpiew
Trio Lopez Petrakis Chemirani & Maria Simoglou (Grecja, Hiszpania, Iran)
Trio Petrakis Lopez Chemirani to zespół młodych artystów tworzących własne kompozycje oparte ma melodiach basenu Morza Śródzmnego z wpływami muzyki Bliskiego Wschodu.
Stelios Petrakis (Grecja) jest kompozytorem i wirtuozem kreteńskiej liry oraz lutni. Regularnie współpracuje z Rossem Daly. Od wielu lat prowadzi studio nagraniowe w Mohlos na Krecie, gdzie powstały wszystkie jego albumy. Na szczególną uwagę zasługuje płyta «Orion», która powstała w roku 2007. Do tych nagrań Petrakis zaprosił wielu wybitnych muzyków, to m.in: Giorgis Xylouris i Vassilis Stavrakakis – słynni śpiewacy greccy a także Kevin Seddiki z Francji oraz Georgi Petrov z Bułgarii.
Efrén López (Hiszpania) to multiinstrumentalista z Walencji w Hiszpanii, który gra m.in.; na lirze korbowej, rebabie, lutni ud, sazie, gitarze bezprogowej i lutni kopuz. Aby poznać techniki gry na tych instrumentach Lopez spędził wiele lat podróżując po terenach basenu Morza Śródziemnego, Bliskiego Wschodu oraz Afganistanu. Jest założycielem oraz liderem grupy L'ham de foc.
Bijan Chemirani (Iran) jest perkusistą pochodzącym z irańskiego rodu o tradycjach muzycznych. Kunszt gry na takich instrumentach jak daff, bendir oraz zarb przejął bezpośrednio od swojego ojca Djamishida Chemiraniego. Obecnie mieszka w Marsylii we Francji, znany jest także ze współpracy m.in: ze swoim bratem Keyvanem Chemiranim w slynnym Chemirani Ensamble.
Pomysł tria trzech muzyków wywodzących się z różnych tradycji oparty jest na wspólnych zainteresowaniach i osobistych relacjach. Artyści w swych poszukiwaniach sięgają po muzykę Krety, Hiszpanii, Francji, Iranu, Turcji, Armenii, Azerbajdżanu oraz Afganistanu. W roku 2011 ukazał się ich pierwszy album w tym składzie – “Μαύρα Φρούδια” (“Mavra Froudia”), ktory swoją premierę miał w Grecji, Francji i Hiszpanii.
Gościnnie
Maria Simoglou (Grecja)
Urodziła sie w greckich Salonikach. Na jej śpiew wpływ miała zarówno kultura muzyczna Macedonii, Tracji oraz Azji Mniejszej, którą poznawała dzięki swoim rodzinnym korzeniom, jak i studia w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie.
Wykonawcy:
Stelios Petrakis – lira, laouto
Efren Lopez – bulgari, laouto, lira korbowa, gitara bezprogowa, kopuz, cura, rabab, daouli
Bijan Chemirani – zarb, bendir, daf
Maria Simoglou – śpiew
Agata Siemaszko
Silna indywidualność muzyczna, ciekawa osobowość. W jej domu słuchało się radiowej Dwójki od zawsze. Odkąd skończyła 12 lat, interesowała się głównie muzyką tradycyjną – przede wszystkim słowacką, węgierską, cygańską. Od dawna też starała się śledzić polską scenę folkową, porównywać ją z sytuacją szeroko pojętego „folku” w tych krajach, które ją fascynują. Edukację muzyczną rozpoczęła od szkoły muzycznej I stopnia i ćwiczeń na flecie poprzecznym, czego nienawidziła, bo w muzyce zawsze szukała swobody, siebie, swoich środków wyrazu. Kontakt muzyką Podhala okazał się ważny, a rozpoczął się od uczestnictwa w chórze Turliki w Zakopanem i spotkania z muzyką Trebuniów-Tutków. Wtedy Agata Siemaszko zapragnęła grać na skrzypcach, ale skończyło się na nauce gry na basach podhalańskich właśnie u Krzysztofa Trebuni . Należała też do kilku zespołów góralskich, i tam nauczyła się podhalańskiego stylu śpiewu i gwary. Wreszcie w 2001, w listopadzie, Marek Łabunowicz zwany „Mają” zaczął uczył Agatę grać na skrzypcach. Krótkie spełnienie marzeń, ale niestety po miesiącu „Maja” tragicznie zginął w lawinie (idąc -jako ratownik TOPR- na pomoc zasypanym). Ostatecznie Agata Siemaszko uczyła się gry na skrzypcach sama , trochę naśladując kolegów muzyków, trochę chodząc do karczmy, by tam uczyć się muzyki ze słuchu. Stopniowo poznawała tajniki Muzyki podhalańskiej, cygańskiej, słowackiej, krok po kroku rozszerzając zarówno krąg wiedzy o muzyce i kulturze , jak i swoje umiejętności wokalne.
Z muzyką romską zetknęła się w Czarnej Górze, przy okazji współpracy z Teresą Mirgą i zespołem „Kałe Bała”. To ważne doświadczenie dało jej znajomość języka Romów, nowe inspiracje muzyczne, wrażliwość na romską muzykę, no i przyjaźnie.
„Wybierałam to, co mi się podobało, a wszystko budowało jakąś taką muzyczną, utopijną przestrzeń wewnątrz mojej głowy i do niej uciekałam przed wszystkim
co złe”. (Gadki z Chatki, 2011).
Na festiwal „Nowa Tradycja” w roku 2011 przyjechała tylko z gitarzystą Kubą Bobasem-Wilkiem i okazało się, że jurorzy lubią niewielkie zespoły, wyraziste pokazy.
„Nie wiedziałam, jak zostaniemy odebrani, trochę się tego obawiałam – mówi Agata. To jest właściwie nieprzewidywalny festiwal, werdykty nie są sztampowe, co mnie cieszy, bo Polsce mamy przecież bardzo dużo odmian folkowego brzmienia . To jest urok pojęcia „folk”, które ma bardzo szeroki zakres i właściwie trudno je zdefiniować. Może być mieszaniną muzyki etnicznej z czymkolwiek innym” (Gadki z Chatki 2011).
Z Kubą poznała się przy okazji współpracy z Teresą Mirgą i zespołem
Kałe Bała. To były tylko dwa koncerty, ale szybko znaleźli wspólny muzyczny język. W jego studiu w Rabce Zdroju próbowali grać i nagrywać różnorodną muzykę , bo Kuba jest niezwykle otwarty na nowe brzmienia. Repertuar na Nową Tradycję, cygański, powstał trochę mimochodem. To były melodie, które Kuba też znał już wcześniej dzięki współpracy z zespołem „Siwy Dym” i kapelami okolic Rabki. Wystąpili na festiwalu z utworami, które znali oboje najlepiej. Wyjątkiem był autorski utwór Agaty, bardzo osobisty, ważny „Te javes bahtało” – realizacja pomysłu sprzed kilku lat. Te pieśni przyniosły im zwycięstwo-„Grand Prix” Festiwalu oraz nagrodę im. Czesława Niemena.
Plan powstania wspólnej płyty jest jeszcze ciągle w trakcie realizacji. Na płycie- miejmy nadzieję niebawem –znajdzie się muzyka tradycyjna ze Słowacji( ulubiona muzyka Agaty Siemaszko), Węgier, Rumunii – nie tylko cygańska. Agata podjęła w roku ubiegłym podyplomowe studia etnomuzykologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracuje obecnie ze słowackim twórcą muzyki elektronicznej, Jurajem Lišką.
Kuba Bobas-Wilk (gitara) stale współpracuje z zespołem „Siwy Dym” , jest basistą w wielu zespołach (m.inn. Rzoz, Funky Jam, Cygańskie Czary, Bartek Przytuła Band), prowadzi studio nagrań „Chabakoovka”.
Maciej Rybka, który zagra na akordeonie to muzyk, który grał z zespołami „Hajlandery”, „Karpatia” ( z tym zespołem uczestniczył w Festiwalu Euriopejskiej Unii Radiowej w Moskwie 2008), od lat gra w zespole „Kale bała”, niedawno otworzył klub muzyczny.
Kwadrofonik
Kwadrofonik to jedyny tego typu kwartet w Polsce i jeden z niewielu istniejących na świecie, powstały z połączenia dwóch duetów: fortepianowego i perkusyjnego. Tworzą go Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik (Lutosławski Piano Duo) i Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala (Hob-beats Duo).
Kariera zespołu zaczęła się w 2006 roku, od spektakularnego zwycięstwa podczas IX Festiwalu Muzyki Folkowej "Nowa Tradycja" na którym muzycy otrzymali Grand Prix, Nagrodę Publiczności i Nagrodę Prezydenta Warszawy. Właśnie wtedy krytyka muzyczna uznała zespół za odkrywczy i wytyczający nowe tory w muzyce folkowej.
Artyści Kwadrofonika prowadzą niezwykły dialog muzyczny, w którym niemal niezauważalnie zamieniają funkcje instrumentów - fortepiany stają się instrumentami perkusyjnymi, a grupy instrumentów perkusyjnych przejmują funkcje instrumentów melodycznych. Precyzja wykonania, żywiołowość, dar nawiązywania bezpośredniego kontaktu z publicznością dają pełną gwarancję satysfakcji uczestników dźwiękowego widowiska tworzonego przez grupę. Muzycy w czasie pracy nad własnymi utworami często podążają drogą improwizacji, doświadczeń i poszukiwań dźwiękowych, mających na celu maksymalne wykorzystanie możliwości dwóch fortepianów i perkusji.
W 2007 roku Kwadrofonik został laureatem prestiżowej Nagrody Specjalnej III edycji Konkursu Nagrań Europejskiej Unii Radiowej (EBU) "Svetozar Stracina" w Bratysławie. Nagroda za nowoczesność, innowacyjność i wierność tradycji przyznana została po raz pierwszy w historii tego konkursu. W tym samym roku kompozycje zespołu były prezentowane w programie „Late Junction” Radia BBC3.
Muzycy wspólnie wykonują również kompozycje oryginalnie tworzone na takie instrumentarium, wśród nich są m. in. utwory Beli Bartóka, Georga Crumba, Rolfa Wallina, i utwory komponowane specjalnie dla zespołu (m.in. Różnia Wojciecha Ziemowita Zycha – najbardziej oczekiwana premiera podczas Warszawskiej Jesieni w 2010 roku). Ważną rolę odgrywają autorskie transkrypcje utworów symfonicznych m.in. Święta Wiosny Igora Strawińskiego (światowa premiera w wersji na dwa fortepiany i perkusję w 2008 roku) czy Mazurki i Harnasie Karola Szymanowskiego (w 2007 roku).
W 2008 roku ukazała się debiutancka płyta zespołu „Folklove”, wydana przez Polskie Radio. Za te płytę w 2009 roku muzycy otrzymali Folkowy Fonogram Roku – nagrodę krytyków za najlepszą płytę z muzyką folkową. Wkrótce ukaże się kolejna płyta zespołu, na której znajdą się własne opracowania baletów Strawińskiego i Szymanowskiego.
Zespół gościł już na wielu koncertach i festiwalach m. in. w Polsce, Niemczech, Irlandii, Włoszech, Izraelu, Brazylii, Stanach Zjednoczonych. W 2010 roku, podczas obchodów dwusetnej urodzin Fryderyka Chopina muzycy wystąpili w prestiżowej nowojorskiej Carnegie Hall i w Chicago Symphony Hall prezentując swój projekt łączący muzykę ludową z utworami Chopina. W 2011 zadebiutowali w Filharmonii Berlińskiej prezentując m. in. własną wersję Święta wiosny Igora Strawińskiego. Tego samego roku kwartet gościł w Izumi Hall (Osaka) w Japonii jak również na festiwalach muzyki współczesnej w Moskwie i Pekinie.
Emilia Sitarz i Bartłomiej Wąsik – fortepiany i Magdalena Kordylasińska i Miłosz Pękala -instrumenty perkusyjne
MAZOVIAN QUINTET
Projekt powstał na styku dwóch kultur muzycznych: mazowieckiej muzyki ludowej i jazzu oraz z połączenia doświadczeń Bartosza Niedźwieckiego i Łukasza Owczynnikowa. Wydobywamy to co najważniejsze w muzyce ludowej: rytm i ekspresję. Dlatego perkusja i kontrabas. Skrzypce ludowe wprowadzą w niepowtarzalną przestrzeń fascynujących melodii a flet doda wibrującego uroku. Fortepianowe barwne plamy połączą bogactwo rytmu i melodii. To będzie muzyczna podróż przez krainy rytmicznych różnorodności. Od pozornie spokojnych kujawiaków mazowieckich, napiętych obertasów przez pełne szaleństwa oberki do niekończących się mazurków.
Bartosz Niedźwiecki – skrzypek ludowy. Laureat Ogólnopolskiego Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą w kategorii solista, Wojewódzkiego Przeglądu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Mińsku Mazowieckim w kategorii solistów i kapel, Przeglądu Instrumentalistów „Kurpiowskie Granie” w Lelisie w kategorii instrumentalistów solistów, Mazowieckim Majowym Muzykowaniu w Watkowie, Wojewódzkim Przeglądzie Kapel Ludowych w Bedlnie w kategorii solistów instrumentalistów. Stypendysta Ministra Kultury (projekt „Trzy regiony, trzech skrzypków, trzy style”). Aranżuje muzykę ludową (projekty folkowe wielokrotnie zdobywały najwyższe miejsca podczas Festiwalów Folkowych Polskiego Radia „Nowa Tradycja”) i komponuje muzykę opartą na stylistyce muzyki tradycyjnej. Animator kultury - współpracował ze Stowarzyszeniem „Dom Tańca”, Radiowym Centrum Kultury Ludowej (audycja pt. "Jak słuchać oberka"), Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie (dokumentacja folkloru muzycznego Mazowsza Północnego) pismem folkowym „Gadki z Chatki” (cykl artykułów „Cztery natury oberka”), Archiwum Fonograficznym Instytutu Sztuki PAN. Jest członkiem Stowarzyszenia Twórców Ludowych.
Bartosz Niedźwiecki – skrzypce
Łukasz Owczynnikow – kontrabas
Agnieszka Derlak – flet
Dominik Jaske – perkusja
Michał Załęski - fortepian
Muzykanci
Kiedy wyszli na scenę Studia Koncertowego w kwietniu roku 1999, a Joanna zaczęła śpiewać „ A gdzież moje kare konie ” - już było wiadomo, że wygrają. I tak się stało- bezdyskusyjne „Grand Prix” „Muzykantom” przyznało jury pod przewodnictwem Edwarda Pałłasza , ówczesnego dyrektora programu 2. Dziś zespół należy do ścisłej czołówki polskiego folku. Jest jednym z najbardziej cenionych i nagradzanych prestiżowymi nagrodami na folkowej scenie, po wygraniu drugiej edycji „ Nowej Tradycji” zdobył też m.in. Grand Prix na festiwalu Euro Folk, a jego debiutancka płyta uzyskała tytuł Folkowego Fonogramu Roku. „Muzykanci” dużo koncertowali na scenach Polski i Europy (m.in. Niemcy, Szkocja, Czechy, Dania, Szwecja, Hiszpania, Belgia, Luksemburg, Macedonia, Białoruś). Po kilkuletniej przerwie - w styczniu 2010 roku wznowili działalność artystyczną. W repertuarze zespół ma pieśni ludowe z niemal wszystkich zakątków Polski, inspiruje się muzyką łemkowską, węgierską, bałkańską, cygańską i żydowską. Kolejne płyty to: „A na onej górze...” - zawierająca głównie polskie ballady ludowe, album kolędowy „Gore gwiazda” oraz „Muzykanci i Hradistan” – nagrany w Czechach studyjno-koncertowy album z udziałem morawskiej grupy Jirziego Pavicy. Występ w ramach koncertu laureatów "Nowej Tradycji" - to w części - zapowiedź długo oczekiwanej, nowej płyty zespołu.
Joanna Słowińska – śpiew, skrzypce / Jan Słowiński – altówka / Jacek Hałas – śpiew, lira korbowa, akordeon / Alicja Hałas – bęben obręczowy
Kilka cytatów z recenzji prasowych i sieciowych:
* Ktoś powiedział, że folk jest modny, ale nie jest modą. Niezależnie od zabaw słownych, w ową modę nie wpisują się muzykanci. Są po prostu ponad tym. (...)
[Tomasz Janas "Gazeta Wyborcza"]
* Słów brak, żeby opisać to, co działo się na scenie podczas wspólnego występu Słowińskich i Hałasów. Kiedy wreszcie objawi się na scenie folkowej ktoś o choćby odrobinę zbliżonej sile?
[muzykanci / etno.serpent.pl / kwiecień 2008]
* Co tam reaktywacja Led Zeppelin, co tam powrót Stinga do The Police! W czwartkowy wieczór na kilka minut reaktywował się jeden z najważniejszych zespołów w historii polskiego folku – Muzykanci.
Odświeżam sobie właśnie muzykę tej kapeli i zastanawiam się, co było w niej takiego, że można ją stawiać za wzór dla wielu młodszych. Pierwsza myśl, jaka mi się nasuwa, to fakt, że w grupie spotkały się naprawdę niebanalne artystyczne osobowości. Dziś, słuchając ich solowych płyt widać wyraźnie, że każda z par prezentowała inną wizję grania folku i to właśnie ze zderzenia tych wizji powstał unikatowy styl muzykantów, którego nikomu jeszcze nie udało się podrobić.
[wielki powrót muzykantów / maciejlata / etno.serpent.pl / kwiecień 2008]
Swoją Drogą
Zespół Swoją Drogą powstał w 2002 roku , a stworzyli go ówcześni studenci muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutowali w V edycji Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia „Nowa Tradycja” w roku 2002. Wówczas sześcioosobowa grupa podbiła i jury i publiczność świetnymi aranżacjami, wyborem repertuaru i doskonałym wykonaniem. Wszystko to przyniosło muzykom główną nagrodę „Grand Prix”, a przyznało ją Jury konkursowe pod przewodnictwem Czesława Niemena. Efektem tej nagrody były zaproszenia do udziału w wielu festiwalach i koncertach, m.inn. w Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu(2002), w festiwalu „Tanz und Fest” w niemieckim Rudolstadt (2002) oraz w Festiwalu Folkowym Europejskiej Unii Radiowej w Forde w Norwegii (2003). Muzycy „Swoją drogą” nagrali też w tym czasie materiał na płytę zatytułowaną „Art.pl”, na której znalazły się pieśni z różnych regionów Polski we własnych aranżacjach zespołu. Płyta wydana przez Polskie Radio dostała nagrodę Folkowy Fonogram Roku 2003, nominację do nagrody płytowej „Fryderyk” w kategorii „Najlepszy Album Etno-Folk w roku 2003”. Zespół w tym czasie wiele koncertował, mając tak wspaniałe solistki jak Weronika Grozdew i Magdalena Sobczak. Na klarnecie grał Kuba Borysiak, na akordeonie Robert Lipka, a na gitarze Maciej Kierzkowski. Podczas wielu zagranicznych koncertów muzycy zawiązali przyjaźnie artystyczne, które były powodem powstania projektu wspólnych nagrań i płyty zatytułowanej „Swoją Drogą &Goście”. Ci goście to Katrin Mickiewicz- z Niemiec, Raduza z Czech, a także Miriam Frank, Alex Morsey, Gianfranco Spitilli, oraz muzycy polscy Janusz Tytman, Bart Pałyga, Noon. Ostatecznie lista gości muzykujących na tej płycie jest dłuższa, nazwisk jest kilkanaście, a efektem muzyka inspirowana różnymi motywami europejskimi. Podobnie jak lista wykonawców długi okazał się proces wydawniczy. Ukazała ona się ostatecznie z datą roku 2011. Zespół przez kilka lat koncertował z muzykami europejskimi dając wiele koncertów w Niemczech i we Włoszech (Berlin, Dortmund, Essen, Dusseldorf, Arsita).
W roku 2004 powstał instrumentalny skład „Swoja Drogą Trio”- Robert Lipka-akordeon, Jakub Borysiak-klarnet i Maciej Kierzkowski-bęben huculski. Specjalnością tria jest tradycyjna muzyka Europy Środkowej, Wschodniej i Południowej. W repertuarze znajduje się muzyka mazowiecka, huculska, bałkańska, czeska, grecka, włoska, cygańska, żydowska. Swoją Drogą Trio tworzy i wykonuje muzykę ilustracyjną do spektakli teatralnych i parad ulicznych. Zespół współpracuje z warszawskim teatrem MAKATA (spektakle Rozhowory, Wesele ) i gdańskim teatrem ZNAK. Obecnie w Swoją Drogą Trio występują gościnnie również: Maciej Cierliński –lira korbowa, na skrzypcach gra Agnieszka Obst, na dudach i flecie Marek Przewłocki. Trwa też współpraca z kurpiowską śpiewaczką Apolonia Nowak, a jej efektem jest wydana w roku 2009 płyta „Pola”.
Muzycy „Swoją Drogą” prowadzą także etnomuzykologiczne badania terenowe na Mazowszu, Kurpiach, Spiszu, Huculszczyźnie, a także w Bułgarii. Efektem jest kolekcja nagrań Muzyki tradycyjnej, i kolekcja instrumentów muzycznych związanych z tymi regionami.