ELŻBIETA PLESZKUN-OLEJNICZKOWA – prof. w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Łódzkiego. Podstawę jej zainteresowań badawczych stanowi radioznawstwo (na tle innych mediów), szczególnie zaś artystyczne gatunki radiowe: słuchowiska i reportaże. Ma na swym koncie kilkadziesiąt artykułów w czasopismach naukowych, m.in. w: „Pamiętniku Teatralnym”, „Pracach Polonistycznych”, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica” oraz kilka pozycji książkowych, m.in.: Instytucje literackie w Łodzi międzywojennej i ich rola kulturotwórcza (1996), Słuchowiska Polskiego Radia w okresie piętnastolecia 1925-1939 (2000), Dwa teatry: studia z zakresu teorii i interpretacji sztuki słuchowiskowej (napisane we współpracy z Joanną Bachurą i Aleksandrą Pawlik i wydane w serii Słuchowiska Polskiego Radia, 2011), „Muzy rzadko się do radia przyznają”: Szkice o słuchowiskach i reportażach radiowych (2012). Na Uniwersytecie Łódzkim stworzyła pierwszą szkołę radioznawczą w Polsce – Lodz School of Radio Studies (LSRS), afiliowaną przy European Communication Research and Education Association (ECREA) w sekcji Radio Research. W 2006 r. została laureatką Nagrody Specjalnej Studia Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia MELCHIORY; w latach 2003 -2011 była jurorem konkursów na najlepszy reportaż radiowy. Opiekun naukowy studentów – pod jej kierunkiem powstaje wiele prac magisterskich i rozpraw doktorskich, przede wszystkim z zakresu teorii radia artystycznego.

DANUTA STENKA – aktorka teatralna, filmowa i radiowa. Dzieciństwo spędziła w Gowidlinie na Kaszubach. Ukończyła Studium Aktorskie w Gdańsku. Zadebiutowała na deskach gdańskiego Teatru Wybrzeże, obecnie występuje na scenie Teatru Narodowego oraz TR Warszawa. Wciela się w role kobiet cierpiących, z ogromnym bagażem doświadczeń. Zagrała m.in. Ibsenowską Norę (1994, spektakl Teatru Telewizji), Elektrę (1997, Teatr Dramatyczny),Fedrę (2006 Teatr Narodowy). Laureatka Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą kreację sezonu teatralnego 2005-2006 w sztuce Kobieta z morza. Jej kreacja w T.E.O.R.E.M.A.C.I.E według Passoliniego w reż. Grzegorza Jarzyny uznana została za aktorskie objawienie ostatnich lat. Niezwykłą popularność zyskała dzięki rolom w serialach i filmach: Boża podszewka (1998) Chopin - pragnienie miłości (2000, nagrody aktorskie: Złota Kaczka i Orzeł). Zagrała w Prowokatorze w reżyserii Krzysztofa Langa (1995). Wystąpiła w Quo vadis (2001), w ekranizacji Nigdy w życiu! K. Grocholi (2003).  Doskonała kreacja w filmie Katyń (2007) w reż. A. Wajdy przyniosła Aktorce nagrodę – Orła za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą. W Teatrze Polskiego Radia stworzyła wiele znakomitych ról, m.in. Antygony w dramacie Sofoklesa, w Czarownicach z Salem A. Millera, w Dziewięciu latach J. Szaniawskiego, w Fauście wg Goethego, w Grze w klasy wg powieści J. Cortazara, w Idiocie wg Dostojewskiego kreowała rolę Nastazji Filipownej, a w Mistrzu i Małgorzacie M. Bułhakowa zagrała tytułową rolę kobiecą. Do chlubnej historii teatru radiowego przeszła też jej rola Szywałowej w Niespodziance K. H. Rostworowskiego i Lizy w słuchowisku Zofii Posmysz Pasażerka z kabiny nr 45. Laureatka nagrody aktorskiej za rolę kobiecą w słuchowisku Oksana na II Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2010” oraz Wielkiego Splendora – nagrody zespołu Teatru PR. W 2011 roku została odznaczona srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Za swoją najwspanialszą rolę uważa macierzyństwo.

  TADEUSZ DĄBROWSKI – poeta, eseista, krytyk, redaktor dwumiesięcznika literackiego „Topos”, dyrektor artystyczny festiwalu Europejski Poeta Wolności. Publikował m.in. w: „Tygodniku Powszechnym”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Zeszytach Literackich”, „Chimerze”, „Twórczości”, „Odrze”, „Res Publice Nowej”, „Kresach” oraz w prasie zagranicznej, m.in. w „The New Yorker”, „American Poetry Review”, „Boston Review”, „Harvard Review”, „Tin House”, „Poetry Daily”, „Guernica”, „Poetry International”, „Poetry Review”, „Akzente”, „Sprache im technischen Zeitalter”, „manuskripte”. Stypendysta Omi International Arts Center (USA, 2013), Vermont Studio Center (2011), Literatur Lana (2011), Internationales Haus der Autoren Graz (2008), Ministra Kultury RP (2007, 2010), Literarisches Colloquium Berlin (2006, 2012), Marszałka Województwa Pomorskiego (2005, 2008, 2013) oraz Baltic Centre for Writers and Translators (Visby, 2004, 2010). Laureat Nagrody Literackiej m. st. Warszawy, Nagrody Kościelskich (2009), Hubert-Burda-Preis (2008), nagrody Splendor Gedanensis (2007), Nagrody Artystycznej GTPS (2007), Nagrody Miasta Gdańska dla Młodych Twórców (2002). Nominowany do Nagrody Literackiej NIKE (2010) i telewizyjnej Nagrody „Pegaza” (2002). Od Tadeusza Różewicza otrzymał Nagrodę Fundacji Kultury Polskiej (2006). Uczestniczył w wielu spotkaniach autorskich i festiwalach w Polsce i na świecie (m.in. w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Izraelu, Niemczech, Szwecji, Słowenii, Rumunii, Indiach, we Włoszech, na Ukrainie, Litwie, Łotwie). Tłumaczony na dwadzieścia języków. Autor książek poetyckich: Wypieki (1999), e-mail (2000), mazurek (2002), Te Deum (2005, 2008), Czarny kwadrat (2009) oraz Pomiędzy (2013). Wybory jego wierszy ukazały się w Niemczech (Schwarzes Quadrat auf schwarzem Grund, 2010), Stanach Zjednoczonych (Black Square, 2011) i na Ukrainie (Чорний квадрат, 2013). Redaktor Antologii wierszy 1976–2006. Poza słowa (2006). Mieszka w Gdańsku.

JERZY GRUZA – polski reżyser filmowy, teatralny i telewizyjny, scenarzysta i aktor filmowy. Jeden z pionierów telewizji w Polsce, swoim dorobkiem artystycznym na trwałe wpisał się w historię mediów publicznych, szczególnie TVP, z którą związał się w połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Autor kilkudziesięciu spektakli Teatru Telewizji, wśród nich m.in.: Kubuś Fatalista i jego pan DenisaDiderota (1963), Skąpiec Moliera (1965), Król Edyp Sofoklesa z Gustawem Holoubkiem w roli tytułowej (1967), Nasze miasto Thorntona Wildera (1969), Mieszczanin szlachcicem Moliera (1969), Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta z niezapomnianą kreacją Barbary Krafftówny (1971), Cezar i Kleopatra George’a Bernarda Shawa (1972), Kariera Artura Ui Bertolta Brechta (1973), Rewizor Mikołaja Gogola (1977), Antygona Sofoklesa (1980), Słomkowy kapelusz Eugene’a Labiche’a (1995). Największą popularność wśród szerokiej publiczności zyskał jako scenarzysta i reżyser seriali telewizyjnych, wśród nich przede wszystkim: Wojna domowa (1965), Czterdziestolatek (1974-1977) i jego kontynuacja (1993), Tygrysy Europy (2003). Autor i reżyser filmów fabularnych, przede wszystkim komedii: Dzięcioł (1970), Motylem jestem czyli romans 40-latka (1976). W 1993 roku otrzymał SuperWiktora za całokształt twórczości, a w 2002 roku, z okazji 50-lecia TVP tytuł Gwiazdy Telewizji Polskiej za tworzenie oryginalnych form filmowych, teatralnych i rozrywkowych. W Teatrze Polskiego Radia zrealizował słuchowiska: Czysta robota wg opowiadania Fredericka Forsytha (2008), Następny, proszę Pawła Binke (2005), Spotkanie z nożem według tomu wierszy Mirona Białoszewskiego (2005), Wybacz mi Pawła Binke i Romana Daszczyńskiego (2005), serial radiowy Studenci Trzeciego Wieku. Czterdzieści lat minęło jak jeden dzień, będącego kontynuacją popularnego telewizyjnego Czterdziestolatka (26 odcinków emitowanych na antenie Programu I Polskiego Radia w 2011 roku).

    EDWARD PAŁŁASZ – kompozytor. Ukończył muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim (1964), studiował także na Politechnice Gdańskiej i Politechnice Warszawskiej (1953-1958). Jest kompozytorem muzyki symfonicznej, kameralnej, chóralnej i muzyki dla dzieci. Komponował muzykę dla teatru, filmu, radia i telewizji. Debiutował w studenckich teatrach „Bim-Bom” w Gdańsku i STS w Warszawie; współpracował z teatrami dramatycznymi; sprawował kierownictwo muzyczne Teatru Komedia w Warszawie (1964-1966); był wykładowcą na Wydziale Reżyserii Dramatu w PWST w Warszawie (1969-1975); zasiadał w Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień (1981-1996). Współzałożyciel Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Towarzystw Naukowych (1980); członek Rady Kultury przy Prezydencie RP Lechu Wałęsie. Dyrektor i Redaktor Naczelny II Programu Polskiego Radia (1995-1999). Członek Rady Programowej Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego (1999-2003). Prezes Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (w latach 1988-1993 i 2003-2009) , Zastępca Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Warszawskiej Opery Kameralnej (w latach 1999-2009). Laureat nagrody Teatru Polskiego Radia Wielki Splendor Honorowy w 2005 r. Juror Festiwalu „Dwa Teatry” w Sopocie w latach 2004, 2007 (w konkursie spektakli Teatru TV), 2008, 2009 (w konkursie słuchowisk radiowych). Od 2011 roku członek Rady Programowej Polskiego Radia S.A.