Estas iom bedaŭrinda afero, ke lastatempe stokiĝis multaj
E-gazetoj, kaj ilian enrigardon ni devas ŝovi por la postkongresa periodo. Eĉ
ne estas tempo mencii ĉiujn titolojn, sed mi promessas retrorigarde pluki el
ili la plej interesajn kontribuojn.
Antaŭ momento vi aŭdis mallongan interparolon kun la
prezidanto de ILEI, Radojica Petrović, kun kiu lastvendrede tuj post lia veno al
Krakovo, eblis retrorigardi al la ĵus
finiĝinta ILEI-seminario en Kinŝaso. En Krakovo estis plezuro krome renkontiĝi
i.a. kun Stefan McGill, la kunredaktoro de “Juna Amiko” kaj kun Josip Pleadin,
la ĉefa redaktoro de “Zagreba
Esperantisto”. Ne senkaŭze mi mencias lian nomon – krom la bona motivo aludi al
la krakova renkontiĝo – ĉar la unua nunjara numero de tiu ĉi interesa
E-periodaĵo havas lian raporton el Pollando faritan jarkomence “Renkonte al
ILEI-Konferenco”. La aferkerna, teksta parto de lia artikolo kun multaj akompanaj
fotoj igis la legantojn de “Zagreba
Esperantisto” la plej bone antaŭinformitaj pri la konferenco okazanta en la
jaro de la 60-jariĝo de ILEI.
Kompreneble tiuj informoj ĉiunumere troviĝis en la “Internacia Pedagogia
Revuo”, ĉefe kiel
komunikoj. Tamen la 2-a numero de IPR
atinginta nin fine de junio enhavas krome la intervjuon kun la rektoro de la
konferencejo, kiun faris ĝuste Josip Pleadin kun Małgorzata Komarnicka.
La priparolata numero de IPR enhavas kelkajn meritantajn
apartan atenton artikolojn. La komenca venis el sub la plumo de Dennis Keefe, en kiu la
patro de la lingvaj festivaloj lanĉas novan ideon pri nova, dufaza modelo por
Esperanto-lernado kaj instruado. Liaopinie valorus rekoncepti la nunan skemon de
la lingvoinstruado en la E-komunumo por en la unua fazo komplete ellerni la
lingvon dum en la dua pere de E-o lerni pri la mondo, socio, literaturo, fakaj
temoj. La aŭtoro kompreneble ne limiĝas al kelkaj teoriaj rimarkoj, sed per
multaj ekzemploj kaj sufloroj bildigas, kiel
tio povus funkcii. La ĉefa ideo estas adiaŭi la ĝisnunan triŝtupan modelon de
la lingvolernado en la E-komunumo, kiu praktike finiĝas je la unua, kaj en
esceptaj kazoj je la dua instrunivelo – por progresintoj.
Tre interesaj – kvankam alispecaj - pripensoj troviĝas en la
artikolo de Humphrey
Tonkin, alude al lia gastestado en Harvard por dividi siajn
ideojn pri lingvo, kiel socia fenomeno en la kunsido de
lingvoprofesoroj kaj lingvoinstruantoj al studentoj. Kiel
reliefigas la aŭtoro: “bedaŭrinde, tamen, en Harvard kiel aliloke, nek tiuj, kiuj instruos aŭ
instruas lingvojn en universitatoj, nek tiuj, kiuj tion faras aŭ faros en
elementaj kaj mezaj lernejoj, studas aŭ studis lingvojn el socia vidpunkto…. Kaj sekve: “Mia vidpunkto pri lingvoj (mi
diris) venas grandparte el miaj Esperantaj spertoj. […] Parolante pri tiu
sperto kun tiuj grupoj de profesoroj kaj instruistoj mi venis al interesa kaj
fulme trafa konstato – ke E-o kondukas al kompreno pri la funkcio de lingvoj –
kompreno, kiu estas pli bone adaptita al la moderna realo ol tiu kompreno pri
lingvoj daŭre transdonata de tradiciaj lingvoinstruistoj al iliaj lernantoj.
Lernante kaj uzante E-on oni neeviteble vastigas sian difinon de la fenomeno
lingvo” – fino de la citaĵoj.
Krom tiuj ĉi ideospronaj artikoloj la 2-a nunjara numero de
IPR liveras multajn aliajn legindaĵojn de aŭtoroj, kun kiuj eblis konatiĝi pere
de la revuo jam pli frue. Ĉi-numere Luiza Carol dividas siajn spertojn pri la
lingvolernado pere de kuirarta kurso. Svetlana Morŝniĉenko per plia paŝo proksimigas sian
lingvoinstruadon per poezio. Krome legindas aliaj interesaj spertodividoj sur
la instruista kampo, recenzoj kaj informoj el la landaj sekcioj.
Tiuj, kiuj ne havis la eblecon antaŭkonference aŭ
antaŭkongrese legi la 2-an nunjaran IPR ne bedaŭru. La plimulto de la kontribuoj ankaŭ
postkongrese konservos la freŝecon de la ideoj.